Bukowina Tatrzańska - historia

Pierwsi osadnicy przybyli tutaj na początku XVII wieku. Rozwój Bukowiny przebiegał bardzo powoli - mało żyzna ziemia, niesprzyjacy uprawom klimat i trudny teren.
W 1769 r. Bukowina została włączona do zaboru austriackiego, co również nie sprzyjało rozwojowi miejscowości.
Kiedy Bukowina zaczęła być własnością państwa - zaczął rozwijać się przemysł i rzemiosło, powstawały tartaki, młyny, garncarnie.
Szczególny rozwój nastąpił pod koniec XIX wieku, kiedy wybudowano drogę, do tej elementem były to leśne ścieżki. Budowa drogi umożliwiła przybycie do Bukowiny pierwszym turystom. Szybko zaczęto doceniać walory tej miejscowości, a w XIX wieku zyskała dużą popularność wśród miejscowości turystycznych.
Zatrzymywały się tu wycieczki zmierzające do Morskiego Oka, co przyczyniło się do szybszego rozwoju wsi.
Co roku przybywała coraz większa liczba turystów, pragnących podziwiać tatrzańskie krajobrazy. Powstał pierwszy kościół, a dla proboszcza wzniesiono pierwszą willę "Primulę".
W latach dwudziestych XX wieku nastąpił prawdziwy najazd turystów w Bukowinie Tatrzańskiej. Górale zaczęli rozbudowywać swoje domy i wznosić nowe pensjonaty. Do takiego rozwoju turystyki w Bukowinie przyczyniło się działające od 1925r w Warszawie Towarzystwo Przyjaciół Bukowiny, rozsławiało ono walory Bukowiny na cały kraj. Wybuch II wojny światowej stłumił dalszy rozwój wsi.